anneyle arkadaş olmak

güzeldir. her türlü sıkıntısını size anlatır, çözüm yolları ararsınız. hele ki babanız vefat etmişse, birbirinize can olursunuz.

lan siz annenize sarılmak için çekinmek ne bilir misiniz de arkadaş olmaya falan çalışıyorsunuz

hayatta hiçbir zaman annemle arkadaş olamadım. belki ben adım atsam olurduk ama ben aramıza hep bir soğuk duvar ördüm. açıkcası bu yüzden kendimden utanıyorum. ben çocukken okulda olanları annem hep arkadaşlarımın annesinden duyup öğrendi. bir derdim sıkıntım olduğunda benden öğrenemediği halde kendi derdiymiş gibi içine dert etti. ben gezmeyi seven ve fırsat buldukça gezen biriyim. gezdiğim yerlerden eve döndüğümde nasıl bulduğumu soran anneme hep aynı şekilde cevap verdim: "güzeldi" başka tek kelime etmedim. kadın benim gezi fotoğraflarımı görmek için facebook açtı kendine. yıllar sonra annemle ilk kez bir özelimi paylaştım. onu erkek arkadaşımla tanıştıracağımı söyledim. öyle mutlu oldu ki anlatamam. şimdi bir sorun var ve tanışma olmayacak. ve ben 40 yılda bir mutlu edebildiğim bu kadına bunu nasıl söyleyebilirim bilmiyorum.

nasıl anlatılır bilmiyorum en çok onu kaybetmekten korkuyor olabilirim hayatta neyi çok severseniz o gidiyor ya ben en çok annemin gitmesinden korkuyorum bir ara antidepresan kullandı bazen bir hafta konuşmadığımız tek kelime edemediğimiz oldu şimdi iyi çok şükür ne zaman başım sıkışsa derdim olsa söylerim bir çözüm bulur anneden bir şey saklanmaz o zaten neyin ne olduğunu anlarda senin anlatmanı bekler zaten

arkadaşın ötesinde; o benim can içim , nefesim , herseyim ve tek dostum.. onunla ettiğim sohbetleri kimseye değişmem.. onu güldürmeyi,mis kokusunu içime çekmeyi, onunla uyumak için yaptığım şaklabanlıkları. korkuyorum onu kaybetmekten çok korkuyorum. . allah'ım başımdan eksik etmesin. annemin acısını bana , benim acımı anneme göstermesin :(

ben daha da otesiyim, aramizda cok farkli bir bag var. mesela annemin telefondaki kelime tonlamasindan, yalan gulusunden bile anlarim mutsuz oldugunu, o ise hisseder mutsuz oldugumda bunu. sevgilim olursa anlatirim, yeri gelir iceriz, ben onun sirrini tutarim o benim sirrimi tutar, birbirimize akil veririz. benden daha genctir resmen, ruhu genctir. bu dunyada en sevdigim ve benimle oldugum icin dua ettigim insandir. iyi bir insan olmayi ogretti bana.

annemle arkadaş gibiyim diyemiyorum anne kız ilişkisi hep vardı aramızda ama gidip hiç sarılmadım anneme neden bilmiyorum ama hayatım boyunca 2 kere anca sarıldık diyebilirim .

bir kız wp grubuna bedeldir. hayatıma girecek bir erkek varsa beraber değerlendiririz. üzülürsem annem onu dövme planları yapar ve beni bu harika planları çok güldürür. mutlu olursam benden çok mutlu olur ve bana o kişiyi övmeye başlar. "bak çok temiz çocuk, bazen kızıyorum ama seviyorum" gibi. bildiğin bordo bereli. " nisyan! seninki maça gidiyor!" "nisyan ben onu gördüm hep arabayla geçiyor bizim eve bakarak yakaladım ben onu. ben biliyordum sana aşık olduğunu" kadın direk konum bilgisi veriyor annesine kadar. karşılıklı içtiğimiz kahveler, birbirimize anlattıklarımız, dertleşip gülüşmelerimiz... hepsi çok özel. arkadaşlarımdan böyle anneye sahip olan yok denecek kadar az. şanslı sayıyorum kendimi. annemin ilk aşkını biliyorum. daha ne olsun?

böylelerini gördüğümde gözlerimin dolduğunu söylemem gerekir. hayatımda bir kez olsun annemin dizlerine yatıp hıçkıra hıçkıra ağlayamadım, bana o mesafeyi hiçbir zaman vermedi. ama olsun, onun sağ olması yeterli.

benim de gözlerim doldu şu güzel yazıyı okuyunca. ben anneme hiç arkadaş olamadım be sözlük, zaten ömrünün son 6 senesini illet hastalıklarla geçirdi, hastaneye git gel, hiç konuşamadık, en son konuşmamız vefat etmeden 1 ay önceydi. o kadar canım yanıyor ki be sözlük, o çok iyi bi insandı hep yanımda oldu, hep destek oldu peki ben ne yaptım, istediği şeyleri veremedim, sevgisinin karşılığını veremedim, şu an bu yazıyı gözlerim dolu dolu yazıyorum. allah kimseye vermesin.

çoğunlukla aramızdaki ilişki arkadaşlık gibidir. hoşlandığım insanları, kavga ettiğim, kızdığım,küstüğüm herkesi anlatırım. ama bugün bu yakınlığa biraz mesafe koymamız gerektiğini farkettim. dışarı çıkıcaz -yine- kapının önünde montumu giyiyorum. baştan aşağı bir süzdü ondan sonra da. " götün koskoca olmuş biraz az ye ayı!" dedi. arka planda incir reçelinin son sahnesindeki müzik çalmaya başladı...

baban öldükten sonra hem annen olur hem baban hem de en yakın arkadaşın eksiklik hissetmemeni sağlar

hep istediğim şeydir ama annemle aramızda bir mesafe var ve olamıyoruz. ama ilerde evlendiğim zaman çocuklarımla büyük bir arkadaş olacam

umarım güzeldir

sevgililerimin bilmediği şeyleri annem bilir.öyle de iyiyiz yani

bir insan telefonda efendim diyişimden moralimin nasil oldugunu anlar mi ya anliyor valla allah başimizdan eksik etmesin

eğer ilerde bir çocuğum olursa onunla arkadaş gibi olacağım ki rahat rahat anlatsın herşeyini ki doğruyu göstereyim, yanlış şeyler yapmasını bir bakıma önleyeyim

geçen gün beni yurda bıraktılar yurdun lobisinde benim yerime erkek kesmiş 😒😒 bide tutturmasın mı arkada bi çocuk oturuyodu onu bul diye.

o ne

o bana terlik atar ben ona oklava firlatirim çok iyi arkadasizdir . anadan arkadaş mi olur ana o ana .

anneme çoğu şeyimi anlatırım ama hep bi annelik sınırı vardır dizlerine yatıp hıçkıra hıçkıra ağladığımı da bilirim çok mutlu olduğumda boynuna sarılıp dans ettiğimi de. tüm kalp kırıklıklarımı bilir. şimdi de bi çocuk var anne aramız çok güzel iyi çocuk dedim, "iyi çocuk diyip durma artık giren kazıkları unuttun mu" dedi. anneyle arkadaş çizgisini harika tutturup öğüt verirken hüzünlendirdi edit: annem yine haklı çıktı

çok güzel bir duygu lan.annemle mesela kanka gibiyiz,hoşlandığım insana kadar biliyor.anlatılmaz be..

mütiş ya geçen oturuyoruz sigara yakıcaktım dur yakma kahve yap beraber içelim dedi, anne mi arkadaş mı belli değil

dünyanın 8. harikası olabilir

sanırım bu asla olmayacak. hani iyi anlaşıyoruz allah'a şükür iletişimimizde bir problem yok ama belli bir seviye de var. geçen yıl o seviyeyi biraz kaldırmak maksatlı kendisine sevgilimden bahsettim. dakikasında babama söyledi asjkala bende anlamış oldum ki o seviye hiç kalkmayacak.

bunu yapabilen insanları hep aşırı kıskanmışımdır

bugün gün boyu ders çalıştım haliyle de epey bir yoruldum. aldı beni 'gel gezelim biraz' dedi. avmye girdik bir şeyler yedik, mağazaları dolaştık, kahve içip sohbet ettik. sevdiğim kişiden bahsettim ona. biz istanbul'da oturuyoruz, sevdiğim kişi ankara'da yaşıyor. 'şuradan basıp gideriz, 5 saatimizi almaz götüreyim mi seni' dedi. bugüne kadar bütün sevdalarımı dinlemiş insandır aynı zamanda. bana çok güvendiği için her şeyi anlatabildim ona. allah'a şükür içimde yaşadığım saf ve temiz sevgiler annemle paylaşılmaktan öteye gidemedi çoğu zaman. hep sınırlarım oldu ve kendimden ödün vermediğim ve bu sınırları aşmadığım için hiçbir pişmanlığım da olmadı geçmişe dair. sanırım karşılıklı güven ve anlayış daim olduğu için anne-kız ilişkimiz iki yakın kız arkadaş ilişkisine de hak ettiği değeri verebildi. her neyse bu sözüne karşılık 'yok be anne olur mu öyle şey' dedim. 'şu an şu dakikada tamam de gideriz' dedi. güldüm 'boş ver, yine üzüleceğim' dedim sonra da usulca ağladım oturduğumuz kafede. canımın yandığını anladı ama beni neşelendirmeye çalıştı hoş sohbetiyle. yarım saat sonra eve gitmek üzere kalktık ancak pazartesi akşamları fasılın olduğu hoş bir mekana getirdi beni bu kez de. nezih bir ortamdı. orta yaşlı bir çift vardı sadece. doğum günü kutluyorlardı. mekan sahibi annemin tanıdığı imiş, hemen bizi buyur etti kahve ve likör ikramında bulundu. alkollü içeceklerin tadını bilmem, kahveden içtim. en sevdiğim türk sanat müziği eserleri çalındı, şarkı söylemeyi de pek severim, mikrofon tutuldu ve ben de eşlik ettim. bir yarım saat de mekan sahibinin misafiri olarak bulunduk burada. müsade isteyerek evimize geldik sonra. bana her şeye rağmen beni çok sevdiğini ve hiçbir şeyin benden değerli olmadığını hissettiren tek insan, tek kadın annem. zaman zaman anlaşamasak da hayatımdaki en değerli insan o. allah başımdan eksik etmesin. şu hayatta olmuş ile ölmüşe çare yok derler. şu an içimde çaresi olmayan, devasız dertlerim varmış gibi hissediyorum. çok sevmenin ve çabucak aldanmanın acısını yüreğimin derininde hissediyorum. 'bir daha bu kadar anlam yüklemeyeceğim.' diye kendime söz versem de dinletemiyorum. günün en acımasız can yakan saatlerinde, annemle mutlu bir akşam geçirmiş olsam da buruk hissediyorum. canımı yakan insan yeniden gelse gönlüme tekrar hoş geldin diyebilecek kadar gurursuz olup olmadığımı sorguluyorum. ne olursa olsun; gidenin de kalanın da gönlü hoş olsun...

aramızda 16 yaş olduğu için arkadaş gibiyiz hatta annem benden daha genç

ben hiç arkadaşı gibi olamadım annemle.hiç derdimi anlayamadım.hiç omzunda anlayamadım.ne sevincimi paylaşabildim ne de üzüntümüz.hep merak etmişimdir nasıl arkadaş gibi olabildiklerini.içimde ukte kaldı

geçen kardeşime gel pes atalım dedim gelmedi somra anneme dedim gel anne pes atalım diye. o barça ben real olduk. 1 gol attım dalgaya alayım dedim. come back yaptı lan evde çıldırıyorum. anne ne yaptın sen diyorum, sus sus oynamayı bilmiyorsun diyor. annem yaa seviyorum seni..

Hayatıma dair en sevdiğim durumlardan biri bu olay. Her şeyimi bilir. Bugün eski sevgilim hakkında konuşuyorduk. "Acaba fotoğraflarımı sildi mi" dedim. "Ne silecek ya bakıp bakıp ağlasın şimdi" dedi. Eski sevgilimi dövmek için plan yapıyor. :") hiç sevmedi. Ve anneler hep haklıdır.

Ben bu kadına aşığım, cidden. Canımı veririm annem için. Şu hayattaki en büyük şansım benim güzelliğim. Bu boktan hayata katlanmamın tek sebebi bu kadın. Her türlü konuda beni dinler, yargılamaz. Çoğu arkadaşımdan daha iyi dinler hatta. Sevgili konularında da çok rahattır. Anlatırım akıl verir hatta fikir verir. Aynı şeyi ben de ona yaparım mesela. Babama davranışlarında fikir veririm. Beraber her şeyi yaparız annemle en çok da onunla balkonda güzelceee kahve sigara keyfi yapmaya bayılıyorum. Bir de bu ortamdayken baba tarafı dedikodusu mu uff tadından yenmez. Yaşama sebebim, iyi ki var :')

best kankim olur kendisi. Her şeyimi anlatırım ve beni yargılamaz asla. Bir dövme yaptırmama karşı ona da bişey demiyorum dhahha canım anam yazdırcam koluma o zaman kabul eder belki :d

ömrüm boyunca annemle arkadaş olmakla annemden bir şeyler saklamak arasındaki o ince çizgide olacağım sanırım. hiçbir zaman dobra dobra her şeyimi anlatacağım bi kafa yapısında olmayacak, teşekkürler annecim.

gerçekten kıskanç biri değilimdir. güzelliği, zekayı, parayı, arkadaşlarımı kıskanmam. ama bu olay beni kıskandıran bir şey. anneme bi kere bile benim şöyle bir derdim var dediğimi hatırlamıyorum ben hep kendi sorunlarını evde duvara bakarak çözmeye çalışan biri oldum bu zamana kadar.

bunu falan geçtim ben annemle, anne-kız gibi olsak yeterli. düşman hattındaki asker gibi davranıyoruz biz birbirimize.

O kadar güzel bir şey ki. O benim hem annem hem babam hem arkadaşım hem dostum hem de psikolojik danışmanım:) İçimde ne varsa anneme anlatırım ona anlatmazsam içime bir taş oturur sanki. Aynı şekilde annem içinde öyle. Bana bir şey anlatmamıştı o anlatmadığı şey benim rüyama girdi. Aramızda büyük bir bağ var. İnşallah ileride annem gibi bi anne olurum😌

Anneyle arkadaş olmak diye bi tabir olamaz, anne annedir evlat evlattır eğer bunu sağlayamazsınız sağlıklı bi ilişki olmaz.. Nerden biliyosun diye sormayın!.

tercih etmem. tatlı ve iyi bir insan olması haricinde, pozitif manada bircok konuda akranlarından birkac adım önde bir kadın annem. ancak hayatımda aldıgım en dogru kararların birçogunu onun hayır demesine ragmen almıs olmam ve beni koruyup kollama icgüdüsüne sahip yegane insanın hayatım hakkında daha cok bilgi sahibi olduktan sonra koruyucu yönünün daha da ateslenebilecek olma ihtimali arkadas olma fikrine sıcak bakmamı önlüyor. (bkz: babayla arkadaş olmak)